Ιστορία Δρόμου
12.30 το βράδυ μιας κρύας νύχτας του Δεκέμβρη. Μια ψηλόλιγνη φιγούρα διέσχιζε την οδό Κολοκοτρώνη. Η σκιά της καθρεφτίζονταν στο βρεγμένο, κρύο πεζοδρόμιο. Ο φωτισμός της οδού ήταν ασθενής, καθώς φωτίζονταν μόνο από από δύο λάμπες. Παράλληλα, η μία από τις δύο αναβόσβηνε κάνοντας την ατμόσφαιρα να θυμίζει ταινία τρόμου. Εδώ και ώρες έβρεχε ασταμάτητα λες και ο καιρός προειδοποιούσε για αυτό που θα συνέβαινε. Οι σταγόνες της βροχής χάιδευαν τα ξανθά, κυματιστά μαλλιά της. Τα αμυγδαλωτά, γαλανά της μάτια είχαν ένα απλανές και ταυτοχρόνως ανήσυχο βλέμμα. Στο ωοειδές πρόσωπό της διαγράφονταν τα σαρκώδη και γραμμένα χείλη της. Μέσα από τα μανίκια του σκουρόχρωμου πανωφοριού της ξεπρόβαλλαν τα περιποιημένα, επιδέξια χέρια της. Τα καλλίγραμμα και γυμνασμένα πόδια της κατέληγαν σε δύο δερμάτινες, ψηλοτάκουνες μπότες, που έκαναν το βάδισμά της ασταθές. Το ντύσιμό της σε γενικές γραμμές ήταν ιδιαίτερα κομψό και επιμελημένο.
Ξαφνικά, το βήμα της άρχισε να γίνεται γοργότερο. Τώρα πλέον ακούγονταν κι άλλα βήματα πίσω της, που ολοένα και την πλησίαζαν. Εκείνη, κοιτούσε απεγνωσμένα δεξιά και αριστερά για βοήθεια, όμως το στενό ήταν άδειο και ερημωμένο. Άρχισε να τρέχει ακόμη πιο γρήγορα. Ξαφνικά, ακούστηκε ένας σύντομος, μεταλλικός κρότος με μια δυνατή κραυγή. Προτού το καταλάβει βρέθηκε σωριασμένη στο πεζοδρόμιο. Μετά, όλα έσβησαν.
……………………………………………………………………
«Η ώρα θανάτου υπολογίζεται γύρω στις 6-7 ώρες πριν, δηλαδή περίπου στη 1. Ο πυροβολισμός ήταν ένας, διότι βρέθηκε μόνο μια σφαίρα. Χρησιμοποιήθηκε 9άρι. Η κοπέλα είναι γύρω... 25 ετών.» είπε ο ιατροδικαστής της υπόθεσης, ο Γιάννης Μάρκου. Χωρίς να μιλήσει, η φιγούρα του και μόνο ήταν επιβλητική και ενέπνεε σεβασμό. Φαινόταν ότι είχε εμπειρία στο επάγγελμα από τη φυσικότητα του λόγου του. Το πρόσωπό του ήταν τριγωνικό και με έναν περίεργο τρόπο ταίριαζε απόλυτα με την εξίσου τριγωνική μύτη του, στην οποία στηρίζονταν τα μεγάλα, κοκάλινα γυαλιά του. Τα μαλλιά του είχαν αραιώσει με την πάροδο του χρόνου και ένα απαλό γκρι είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται. Είχε υιοθετήσει το αγγλικό ντύσιμο από τα χρόνια που σπούδαζε στην Αγγλία. Φορούσε ένα μακρύ παλτό και ένα κομψό ασορτί παντελόνι. Από πάνω φορούσε ένα άσπρο πουκάμισο και μία καφέ ζώνη. Η εμφάνισή του ολοκληρώνονταν με ένα στρογγυλό, μπεζ καπέλο.
«Κρίμα και ήταν αρκετά νέα. Υπάρχουν περαιτέρω στοιχεία για την ταυτότητα, το επάγγελμα ή την ηλικία της;». Η βαθιά αυτή φωνή έβγαινε από το στόμα ενός νεαρού άνδρα, ο οποίος ήταν ο βασικός ερευνητής της υπόθεσης. Το κορμί του φαινόταν καλοδιατηρημένο και αρκετά σκληραγωγημένο. Το βλέμμα του ήταν θολό και σίγουρο και κανείς ποτέ δε μπορούσε να ακολουθήσει τη ροή της πολύπλοκης σκέψης του.
«Βρέθηκε ταυτότητα. Το θύμα ονομάζεται Αλίκη Λιαννοπούλου. Είναι 27 χρόνών και δούλευε ως ταμίας σε μία τράπεζα. Στη βάση δεδομένων μας είναι καταχωρημένη ως μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας για την υπόθεση κλοπής τράπεζας πριν μια βδομάδα. Αύριο ήταν καταχωρημένο στο πρόγραμμα να καταθέσει την περιγραφή των ληστών» είπε ένας νέος αστυνομικός με μονάχα δύο χρόνια εμπειρίας. Ήταν το δεξί χέρι του ερευνητή και η αρμοδιότητά του ήταν να βρίσκει στοιχεία για τα θύματα.
«Θύμισέ μου λίγο, ποια ακριβώς είναι αυτή η υπόθεση;» είπε ο ερευνητής.
«Έγινε ληστεία στην τοπική τράπεζα στην οποία εργάζεται το θύμα μας στις 26 Νοεμβρίου. Οι ληστές είχαν απενεργοποιήσει το σύστημα ασφαλείας και απείλησαν με όπλο όλους τους παρευρισκομένους. Η λεία τους ξεπέρασε τα 500 χιλιάρικα, τα οποία δεν ήταν σημαδεμένα. Παρ’ όλα αυτά καθώς έβγαιναν η μάσκα του ενός έπεσε και η κοπέλα που δολοφονήθηκε κατάφερε να δει το πρόσωπό του και είχε δηλώσει πως ήταν σε θέση να τον περιγράψει. Η κατάθεση αυτή θα γινόταν αύριο. Οι βασικοί ύποπτοι της υπόθεσης είναι δύο άνδρες, ψηλοί. Ο ένας εκ των δύο ήταν κοκαλιάρης, ενώ ο άλλος αρκετά παχουλός. Ο λιγνός είχε και μουστάκι που φαινόταν μέσα από τη μάσκα του. Για χρώμα μαλλιών δεν ξέρουμε τίποτα. Τα μάτια τους είχαν κατά πάσα πιθανότητα σκούρο χρώμα, διότι δεν ξεχώριζαν ιδιαίτερα πίσω από τη μάσκα. Οι περιγραφές των γειτόνων ταιριάζουν ιδιαίτερα με τους αδερφούς που είχαν ξαναχτυπήσει παλαιότερα άλλες τράπεζες. Γνωστοί και ως: Το δίδυμο Μαχαιρίτσα. Το μόνο όμως που μπορούσε να επιβεβαιώσει τις υποψίες αυτές ήταν η κατάθεση του θύματός μας. Και φυσικά φρόντισαν να φύγει από τη μέση.».
Τώρα σήκωναν τη γυναίκα και την τοποθέτησαν σε ένα φορείο. Το σώμα της, πιο αδύναμο και αλύγιστο από ποτέ είχε καλυφθεί με αίμα. Τα ρούχα της δεν ήταν πια περιποιημένα, αλλά ξεχειλωμένα και λερωμένα. Το κεφάλι της γυρτό προς τα δεξιά είχε το τραύμα από τη σφαίρα δέκα πόντους πάνω από το αυτί. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος. Τα μάτια της είχαν μείνει ανοιχτά και ήταν τόσο εκφραστικά που ένιωθες σαν να σου μιλούν. Το στόμα της ήταν μισάνοιχτο και φαινόταν πως η τελευταία λέξη που είπε ποτέ ήταν «Βοήθεια». Για πρώτη φορά φαίνονταν τα δόντια της. Δεν χαμογελούσε συχνά και ήταν κρίμα γιατί έκρυβε τα καλοσχηματισμένα, ολόισια δόντια της. Τα χέρια της αδύναμα και άβουλα. Οι άνδρες που τη μετέφεραν τα είχαν τοποθετήσει ευλαβικά πάνω στην κοιλιά της. Κι έτσι, την μετέφεραν...
Μετά από τη μεταφορά του πτώματος, ο δρόμος άδειασε από τα περιπολικά και τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί εκεί και έμειναν μόνο ο ιατροδικαστής και ο ερευνητής. Ξεκίνησαν να παρατηρούν το χώρο για στοιχεία. Το βλέμμα τους ήταν συγκεντρωμένο και σοβαρό. Ξαφνικά, ο ερευνητής παρατήρησε μία παράξενη πατημασιά στη γωνία του πεζοδρομίου. Πλησίασε και φώναξε τον Γιάννη. Η πατημασιά ήταν μεγάλη και το νούμερο του παπουτσιού υπολογίστηκε να είναι γύρω στο 43. Επίσης, κατέληξαν ότι το αποτύπωμα πρέπει να έγινε από μποτάκι, καθώς η σόλα του παπουτσιού θα πρέπει να ήταν αρκετά σκληρή. Φωτογράφισαν αρκετές φορές το αποτύπωμα και έστειλαν ευθύς αμέσως τα στοιχεία στο εργαστήριο. Έπειτα, δεν σταμάτησαν την έρευνά τους, διότι κανένα από αυτά τα στοιχεία δεν αρκούσε για την εύρεση του δολοφόνου.
Μετά από ώρες έρευνας του δρόμου, έφτασαν στο επόμενο στοιχείο τους. Άνοιξαν τις σχάρες του υπονόμου που βρισκόταν δύο μέτρα μακριά από το σημείο της δολοφονίας και βρήκαν ένα ζευγάρι κλειδιών. «Είναι πολύ πιθανό τα κλειδιά να ανήκουν στους δράστες και να μην το αντιλήφθηκαν από την ταραχή τους ότι τους έπεσαν» είπε ο Γιάννης Μάρκου. Έπειτα, έστειλαν και τα κλειδιά στο εργαστήριο για ανάλυση με την ελπίδα ότι θα βρεθούν αποτυπώματα επάνω τους.
………………………………………………………………………………………….
Ο ερευνητής μπαίνει στο εργαστήριο, το οποίο βρίσκονταν στο υπόγειο του κτηρίου της υπηρεσίας. Ήταν ένα ευρύχωρο δωμάτιο με συσκευές υψηλής τεχνολογίας. Από τους τοίχους φαινόταν ότι ήταν αρκετά παλιός χώρος. Το πάτωμα ήταν ξύλινο και έκανε κάθε βήμα να ακούγεται. Σε όλο το χώρο βρίσκονταν σωλήνες με δείγματα και κλειστά σακουλάκια με αποδεικτικά στοιχεία εγκλημάτων. Ακόμη, στους τέσσερις τοίχους του δωματίου βρίσκονταν κρεμασμένες μεγάλες οθόνες που έδειχναν αποτελέσματα και αριθμούς, που μόνο οι ερευνητές καταλάβαιναν.
«Έχουμε κανένα νέο από την υπόθεση;» είπε ο ερευνητής απευθυνόμενος σε μια μικροκαμωμένη, κοντή γυναίκα γύρω στα 35. Τα μάτια της είχαν χρώμα μελί και φαίνονταν κουρασμένα από τις υπερωρίες και την πολλή δουλειά. Φορούσε την κλασσική άσπρη ρόμπα των επιστημόνων η οποία έκανε μια όμορφη αντίθεση με τα σκουρόχρωμα, κοντά μαλλιά της. Αν παρατηρούσε κανείς τα χέρια της ήταν ροζιασμένα και ξηρά, μάλλον επειδή καλύπτονταν όλη μέρα από γάντια. Ήταν γενικά χαμηλών τόνων και τραβούσε την προσοχή μόνο για επαγγελματικούς λόγους.
«Βεβαίως. Όλα τα στοιχεία που μου στείλατε χρησίμευσαν σε κάτι και υποψιάζομαι πως μπορεί πολύ σύντομα να μας οδηγήσουν στο δολοφόνο.» είπε σε τόνο θριαμβευτικό και σίγουρο. «Πιο συγκεκριμένα, το αποτύπωμα παπουτσιού που μου στείλατε είναι ενός καινούριου μοντέλου που κυκλοφορεί σε limited έκδοση και γι’ αυτό μας ήταν αρκετά εύκολο να εντοπίσουμε τους πιθανούς αγοραστές του. Ανακαλύψαμε λοιπόν πως το μοντέλο αυτό βγήκε πριν 2 μήνες και έχει αγοραστεί μόνο από 4 ανθρώπους σε όλη τη χώρα. Τους ψάξαμε και ο ένας ήταν ιδιαίτερα ηλικιωμένος, επομένως δεν ταιριάζει με την περιγραφή. Ο άλλος είχε αγοράσει το παπούτσι αυτό σε νούμερο 39,5 που δεν ταιριάζει καθόλου με την περίπτωσή μας. Επομένως, τα στοιχεία μας οδηγούν σε δύο πιθανούς εγκληματίες.» Έκανε μια παύση για να αφήσει τον ερευνητή να αφομοιώσει όλες αυτές τις πληροφορίες που προέκυψαν από αυτά που είχε συλλέξει. Έπειτα συνέχισε: «Μετά από αυτό χρησιμοποίησα το δεύτερο στοιχείο που μου δώσατε, τα κλειδιά. Πάνω σε αυτά βρέθηκαν αποτυπώματα που ταιριάζουν απόλυτα με αυτά του ενός από τους αδερφούς που είχαν ξαναληστέψει αρκετές τράπεζες στο παρελθόν. Νομίζω το όνομά τους είναι…» «ΟΙ ΔΙΔΥΜΟΙ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑ, το ξερα!»
Ακουαρόνε Ελένη & Αλεξιάδης Δημήτρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου